विश्वका सबैभन्दा मूर्ख मतदाता नेपालमा छन् जसले देश लिलाम गर्ने भ्रष्टाचार घुसपैठ गर्ने नेतालाई भोट दिन्छन् ।

प्रजातन्त्रको अर्को नाम मूर्ख जनतालाई शासन गर्ने प्रणाली हो। जनता मूर्ख भएनन् भने प्रजातन्त्रको अस्तित्व समाप्त हुन्छ। हामीलाई गरीबी ,असमानता, बेरोजगार माथिको राजनीतिले मूर्ख बनायाे । विकसित देशहरुलाई समानता, मानवता र स्वतंत्रताकाे पक्षपाती राजनीतिले मूर्ख बनायाे। आखिरमा संसारका जनता समान हुन्। कोही पनि सज्जन देखिँदैनन। सज्जनले गर्ने विषय राजनीति नै होइन। त्यही राजनीति हो जसले अनेक वाद र सिद्धान्तमा जनतामाथि शासन गर्छ । ती सबै शासनहरुलाई जनमुखी वा प्रजातन्त्रिक मानिन्छ। अब प्रजातन्त्रको युग सकिएको छ। मान्छे व्यक्तिगत स्वतन्त्रताको चरम उत्कर्षमा छ। चाहे त्यो गरिब देशको वा धनी देशको किन नहोस्।

आयातित प्रजातन्त्रकाे राजनीतिले हामी जनता मूर्ख भएका हाै। तर त्योभन्दा पटमूर्ख ती नेताहरु हुन् जसले राजनीतिको नाममा जनताहरुलाई मूर्ख बनाए र बनाउँदैछन्। संसारका मान्छेलाई थाहा छ नेपाली सज्जन छन्। इमान्दार छन्। जो नेपालबाट घुमेर फर्केका छन् उनीहरु नेपालीपन बिर्सन सक्दैनन्। राजनीति र नेताकै कारण नेपालमा गरिबी छ भन्ने कुरा लगभग संसारको राजनीतिक नेतृत्व र जानकार राख्ने शुभेच्छुकलाई थाहा छ। नेपाल र नेपाली जनता मूर्ख छैनन् यसमाथि शासन गर्ने नेतृत्वको प्रवृत्ति खराब छ भन्ने थाहा पाउने सबै एकपटक नेपाल आउन चाहन्छन्। अहिले रामारोशनमा पर्यटकको घुइँचो लागेको छ। हजारौ चिनियाँ पर्यटकहरु नेपाल हेर्न उत्सुक छन् ।आउँदैछन्। यो नेपालको राजनीतिले गरेको उत्साह होइन। त्यसैले अब नेपालको रुप फेरिने निश्चित छ।

पर्यटन क्षेत्रमा ठूलो उत्साह सम्भावना बढेको छ । अब नेपालजस्ता सोझो र अविकसित देशहरुमा प्रकृति र प्राकृतिक मनोरञ्जन संस्कृति बुझ्न थुप्रै पर्यटक नेपाल आउँछन्। व्यक्तिगत स्वतन्त्रताको चरम उत्कर्ष विकृतिले विकसित देशलाई लगभग निलिसकेको छ ।अब नेपाल जस्ता देशहरूको पर्यटन सम्भावना उच्च छ। यसमा कुनै नेता, स्वदेशी, विदेशी कर्मचारीहरुकाे, नीतिगत हात त्यतिधेरै छैन। उनीहरुलाई लाग्ला हाम्रो प्रयासले यो भएको हो। तर यो भ्रम हाे। यो सम्भावना बढ्नुमा विदेशमा रहेका नेपालीहरूको उच्च राष्ट्रियता ,नेपालप्रतिको सकरात्मक धारणा वा चिन्तन र नेपाल भित्रका केही गरौं भन्नेहरुकाे उत्साह हो। क्रिकेट खेलले नेपाललाई विश्वमै चिनाउँदै छ। यस क्षेत्रमा राजनीति र नीति उत्प्रेरक र सहज छैन । किनकि यहाँभित्र पनि राजनीति पेशा गर्नेहरूको ठूलो प्रभाव छ। नेपाली जनताको मेहनत ,इमान्दारिता, सोझोपन र बिर्सिएका गाउँघरहरुले नै अब देशको रुप फेर्ने छन्। यो निश्चित छ।

हाम्रो राजनीतिलाई व्यंग्यमा हेर्ने संसारमा थुप्रै छन्। नेताहरुलाई मन नपराए पनि हाम्रा युवाहरु देशलाई माया गर्छन्। तर उनीहरू बिदेसिन बाध्य छन्। चीनमा १९औं एसियाली खेलकुदमा ४०००० अंग्रेजी बोल्ने स्वयंसेवी खटाएको छ । उनीहरु cambridge, हार्वर्ड जस्ता विश्वविद्यालयबाट पढेर फर्केका छन् । सरकारले पढ्न पठाउँछ। फर्केर आफ्नै देशमा सेवा गर्छन् ।उनीहरूको अनुहारमा देशप्रतिको माया हाम्रा विदेशमा रहेका युवाहरूकाे जस्तै छ। हाम्रा युवाहरु देशभित्रको भ्रष्टाचार, कमिसनतन्त्र, अभद्र राजनीति, बेरोजगारी, देखेर वाक्क छन् ।अहिले जताततै यसको विषयमा खुलेर पारदर्शी चर्चा हुँदैछ। ठूला भनाउँदाहरु जनतामा गनाइसकेका छन्। अकर्मण्य प्रशासकहरुकाे मूल्यांकन नजिकैबाट जनताले गरेकै छन्। अब बिस्तारै हामी परिवर्तन तिर जाँदैछौं। युवाहरु विदेशबाट सचेतना , कर्म गर्ने जाँगर र प्रविधि लिएर फर्कँदैछन्। याे हाम्रो देशको मात्र समस्या होइन ।गरिबीबाट उठेका indonesia ,vietnam, दक्षिण कोरिया जस्ता देशहरुमा पनि यही अवस्थाबाट देश माथि उठेको हाे। त्यसैले अब हाम्रो देश अविकसित बाट विकसित तिर

जानै निश्चित छ।

राष्ट्रिय एकताको प्रतिक राष्ट्रियता हाे। जबसम्म राष्ट्रियतालाई राष्ट्रिय एकता मान्ने नेता जन्मिँदैन, स्वदेशी र बिदेशी चलखेल यहाँ भैरहन्छ। यसैमा रमाउने राजनीति र नेतृत्वले नेपाललाई विकसित बन्न दिँदैनन्। हामीले पुराना राजनीति र नेतृत्वलाई विश्वास गर्न छोडि सक्याौ। नयाँ नेतृत्वको भरोसा अबको अन्तर्राष्ट्रिय राजनीतिमा गर्न पनि गाह्रो छ।तर देश विकसित हुने निश्चित छ। दुईवटा ठूला महाशक्ति र बजारको बीचमा हाम्रो देश विकसित नहुने सम्भावना नै छैन। यो समयको माग भइसकेको छ। तर यो विकास विश्वका जनताले मन पराएको सोझोपन नेपालीपनमा रहन्छ कि रहँदैन। यो ठूलो चिन्ताको विषय हाे।