विष्णु प्रसाद न्यौपानेको गजल
हेरेर ती दुई नयन, बाँच्न सकूँ म सधैँ
फेरेर स्मृतिका पानाहरु हाँस्न सकूँ म सधैँ
हे मेरी प्रिया भुलायौ, भुलिदिन्छु म पलहरु
सम्झेर बिर्सिएका पलहरु, मुस्कुराउन सकूँ म सधैँ !!
Advertisement 1
म बाँचेको तिम्रै लागि हो, हाँसेको तिम्रै लागि हो
सुख त क्षणिक न हो प्रिया दुखमा हाँस्न सकूँ म सधैँ
यि हात तिम्ले समायौ र त जिन्दगी खास भो
यही हत्केलामा प्रेमको बिउ उमार्न सकूँ म सधैँ !!
मायाँ त कल्प कल्पान्तरको लागि हो मेरो
धड्किएर तिम्रै मुटुमा बास बस्न सकूँ म सधैँ
क्षणिक छ जीवन र जगत, अमुल्य छ क्षण मेरो
बिताईदिन्छु सात जुनी, तिम्रै काखमा बाँच्न सकूँ म सधैँ !!
प्रकाशित :२०७८ माघ २९, शनिबार ०८:११
यो खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
0%
like
0%
love
0%
haha
0%
wow
0%
sad
0%
